วอร์-วนรัตน์ รัศมีรัตน์ ขอปลีกตัวจากคู่จิ้นอย่างหยิ่น-อานันท์ ว่อง มาบอกเล่าความเป็นตัวเองที่ไม่ต้องเหมือนใครและไม่มีใครเหมือนในคอลัมน์ B-Side Story ประจำเดือนกันยายน 2025 จากการทำอะไรตามสัญชาตญาณ ความคิดนอกกรอบ และคาแร็กเตอร์ป่วนชวนยิ้ม คือเสน่ห์ที่ทำให้เหล่าแฟนคลับ ‘หมูยอ’ ไม่รักไม่ได้แล้ว!
“I AM WHAT I AM.”
“ไม่อยากเจาะจงว่าเป็นคนยังไง เวลาคนมาถามผมตอบไม่ได้ว่าตัวเองเป็นคนยังไง ผมจะตอบไปว่าไม่รู้ครับ ผมเป็นคนแบบนี้ ตอนเด็กๆ คนอาจจะคิดว่าเรามีเจตจำนงเสรีมาตั้งแต่เกิด แต่จริงๆ มันเป็นมาตั้งแต่เราจำความไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าเราถูกปลูกฝังอะไรมาบ้าง ผ่านประสบการณ์อะไรมาบ้าง รู้สึกว่าเราไม่เหมือนกับใคร และใครก็ไม่เหมือนกับเรา มันอาจจะมีบางพาร์ตที่ทำไม่เหมือนคนอื่นเท่าไร เราไม่รู้ตัวว่าเราแตกต่างไปในทางไหน วัตถุดิบที่มีก็คือประสบการณ์ที่สั่งสมมา จะมีคำสอนหนึ่งที่จำได้ดีเลยคือของซามูไรที่ชื่อมูซาชิ พื้นฐานความเข้มแข็งเขาเปรียบเหมือนดิน สิ่งที่เหนือกว่าดินคือน้ำ เหนือกว่าความเข้มแข็งคือความอ่อนโยน มันดีกว่าไหมที่เราสามารถไหลไปตามสถานการณ์ ไม่ต้องแข็งหรือเป็นตัวของตัวเองในทุกอย่างที่เจอ
“ถ้าถามว่าเจอตัวเองหรือยัง บางทีก็เจอบางทีก็ไม่เจอ ผมรู้สึกแบบนี้จริงๆ ว่าบางทีเราก็ไม่ดีหรอก มีความเป็นตัวเอง เราอาจจะก๊อบปี้สิ่งที่เราชอบของคนอื่นมาก็เท่านั้น ตั้งแต่เล็กจนโตเราเป็นนักลอกเลียนแบบ เราเรียนรู้การกินข้าว การเดิน การเขียนหนังสือมาจากคนอื่น บางทีก็จากธรรมชาติ จากสัตว์ สไตล์รูปที่ชอบก็ไม่ได้เกิดมากับตัวผมเองตั้งแต่เด็ก เกิดจากการลอกเลียนแบบจากสิ่งที่เราชอบหลายๆ อย่างมาก ชอบตัวเองที่สุดหรือยัง อาจไม่มีที่สุด ทุกวันนี้ก็มีส่วนที่ชอบ ได้ทำสิ่งที่ชอบ ได้ทำงานด้วย จะไม่ชอบตัวเองตรงที่บางทีร่างกายมันทำไม่ได้ตามที่เราอยากทำ มีปัญหาบาดเจ็บจากการเล่นกีฬา เจ็บเข่า แล้วมันเล่นไม่ได้จริงๆ ถ้าเป็นสิ่งที่ผมชอบผมจะค่อนข้างฝืนตัวเองมากๆ ที่จะทำให้ได้ ไม่มีบาลานซ์เลยด้วยซ้ำ อยากทำอะไรก็ทำ”
PROUD TO PLAY
“ความสนใจในเรื่องกีฬาน่าจะตอนเด็กครับ สมัยเรียนผมก็เรียนๆ เล่นๆ ไป สุดท้ายจบที่กีฬา เพราะเป็นกิจกรรมที่ได้ทำกับเพื่อนเยอะที่สุด ไม่มีอะไรทำก็ต้องเล่นกีฬา ช่วงนั้นมันยังไม่มีเกม ยังใช้เน็ตบ้านกันอยู่ ร้านเกมออนไลน์ก็ยังไม่ค่อยเปิด ทุกวันเลยเตะฟุตบอลกับเพื่อน มีช่วงหนึ่งอยากเล่นเทนนิส ไปดูรายการแข่งขันเทนนิสแล้วอยากเล่นตาม เผอิญที่บ้านทางคุณแม่เคยอยู่ชมรมเทนนิสมั้งคับ ก็เลยมีไม้ ลองตีใส่ผนัง เอ๊ะ เล่นได้นี่นา ก็เลยไปลงแข่งงานกีฬาสัมพันธ์ของโรงเรียน ซึ่งตัวเองยังตีไม่เป็นเลย กลายเป็นไปลงแข่งเอาไว้ก่อน แต่ยังไงต้องซ้อมให้เป็น เลยไปเรียนตีเทนนิส
“ถ้ากีฬาไหนไม่ใช่จะหยุดเลยตั้งแต่วันแรก ถ้าลองแล้วไม่ใช่ บางทีอาจจะใช่ในอนาคต แต่ตอนนี้ไม่เสี่ยงเลือกดีกว่า ถ้าผมจะลองทำอะไรจะเลือกทำน้อยมาก ทำอยู่ไม่กี่อย่างเอง ถ้าเริ่มแล้วต้องทำให้มันเป็น ถึงขั้นที่เกินมาตรฐานที่เราตั้งไว้ไปหน่อย แล้ววันนั้นเราอยากเลิกไปทำอย่างอื่นค่อยเลิก เพราะมันมีพื้นฐานอยู่แล้ว อย่างเช่นกีตาร์ ให้มันเก่งระดับหนึ่งแล้วค่อยเปลี่ยน เพราะผมรู้สึกว่าถ้าเรากลับมาลองทำใหม่ เราจะรีสกิลได้ง่ายมากๆ กับถ้าทำแค่สักเดือนเดียวแล้วไม่ไหวไปทำอย่างอื่น มันจะกลับมาทำใหม่ได้ยากขึ้น เวลาจะทำอะไรต้องทำให้ดีระดับหนึ่งไปเลย ไม่อย่างนั้นเสียเวลามากๆ เวลาลองไปทำอะไรแล้วทำได้ไม่ถึงไหน
“มีกีฬาที่ผมไม่ชอบมากๆ เลยคือแบดมินตัน ผมไม่ชอบจังหวะของลูก จังหวะเกมที่มันเบา ตีสวนกันไปมา มันไม่มีจังหวะของลูก เร็วเกินที่เราจะได้คิดอะไรก่อน ผมเลยไม่ชอบ เล่นไปสองสามวันก็ไม่ได้เล่นต่อแล้ว ใครชวนไปก็ไม่เล่น ผมไม่อยากเล่นเอาสนุก มันเสียเวลา ต่อให้ชวนไปเล่นขำๆ ผมก็ไม่ไป (อมยิ้ม)”
A SCIENCE OF CLAY
“คือผมเรียนสถาปัตย์ การออกแบบผลิตภัณฑ์ แล้วมีให้เลือกเรียนทั้งเฟอร์นิเจอร์ เท็กซ์ไทล์ กราฟิก มัลติมีเดีย และมีเซรามิกที่เลือกเรียนเพราะไม่ได้คาดหวังว่าจบมาจะต้องได้เกรดดีๆ ไม่เคยมีความคิดจะเอาไปสมัครงานเลย (หัวเราะ) เราไปมหาวิทยาลัยเพื่อทดลอง อุตส่าห์จ่ายค่าเทอมแล้วต้องใช้ทรัพยากรให้คุ้ม อยากไปลองอุปกรณ์ที่มีในคณะ เครื่องต่างๆ ที่มันมีอยู่แล้ว ไปเรียนกราฟิกก็ใช้คอมพ์ฟรี ไปเรียนมัดย้อมก็ใช้ผ้าฟรี แล้วมาจบที่เซรามิก ปั้นไปปั้นมาก็สนุกดี ตอนแรกคิดว่าชอบทำอะไรที่อิสระ อย่างงานไม้มันต้องมีข้อต่อ แล้วขึ้นอยู่กับรูปแบบของไม้ มันไม่อิสระเท่าการปั้นเป็นรูปทรงต่างๆ แล้วมีการเผา มีการเคลือบ ตอนนั้นรู้สึกว้าวมาก มันเป็นศาสตร์ที่ทดลองได้ไม่รู้จบ ได้ไอเดียในการทำผลิตภัณฑ์อะไรใหม่ๆ ผสมต่างกันไม่กี่เปอร์เซ็นต์ก็ได้เอฟเฟ็กต์ที่ไม่เหมือนกัน การเผามีหลายเทคนิค ออกซิเจนเผาผลาญไม่หมดกับหมดก็ได้รูปแบบหนึ่งเช่นจากสีเขียวเป็นสีแดง เป็นการเอาธาตุที่มีในโลกนี้มาทำให้เกิดความสวยงาม ผมว่ามันเป็นวิทยาศาสตร์มากๆ ไม่ใช่ศิลปะ พอเราทำมันพลาดมันก็จะได้ผลลัพธ์อีกแบบหนึ่ง แล้วเราสามารถอธิบายได้ว่าเป็นเพราะอะไร เผาเกินองศาหรือเปล่า หรือมีตัวไหนที่เราใส่เกินลงไปหรือเปล่า ผมอินมากๆ พอซื้อบ้านยังไม่ทันซื้อเฟอร์นิเจอร์เข้ามา ซื้อที่ปั้นเข้ามาก่อนครับ (หัวเราะ)
“ผมไม่มีชิ้นที่ภาคภูมิใจเลยครับ (หัวเราะ) พอทำมาแล้วรู้สึกว่าไม่ชอบเลย เห็นในข้อผิดพลาด แต่มันคือการที่ผมได้หลงใหลในกระบวนการ มันคือที่สุดของการมีความสุขแล้ว ไม่ว่าจะในเรื่องการเช็ดทำความสะอาด เอาน้ำมาจุ่ม เอาฟองน้ำซับดินขึ้นมา กลายเป็นกิจกรรมที่มันไม่มีเหตุผลว่าผมชอบเพราะอะไร คนที่บอกว่าปั้นแล้วได้สมาธิ ได้ความใจเย็น มันไม่ใช่สำหรับผม ผมไม่ได้อะไรในเรื่องนี้เลย เราทำพังเราก็ทุบทิ้งอะไรแบบเนี้ย (หัวเราะ) ผมมาเพื่อทดลองวิทยาศาสตร์ครับ ผมไม่ได้มาเพื่อฝึกจิตใจ แต่ได้การเรียนรู้ เชิงอุปมาอุปไมยว่าอะไรควรหนัก อะไรควรเบา การเก่งมันไม่ต้องใช้แรงก็ได้ แค่เราต้องเข้าใจดิน บางทีเราคอนโทรลมัน บางทีเราปล่อยให้ดินมันคอนโทรลเรา มันจะมีจังหวะที่เราฝืนให้ดินมันขึ้นไป บางทีเราปล่อยให้ดินมันยวบยาบก็ได้ แล้วเราใช้พลังของเรา แต่มาจุดๆ หนึ่ง บางทีเราต้องปล่อยให้ดินมันควบคุม ไม่งั้นมันจะพัง คล้ายๆ กับเทนนิส ตอนเด็กผมเป็นคนเล่นเทนนิสใช้แรงอย่างเดียว ไม่รู้สึกว่าตัวเองพัฒนาขึ้นด้วย โตมาเพิ่งเข้าใจว่าไม่ต้องเล่นแรงทุกลูกก็ได้”
NOW & NEXT
“ถ้าเป็นสิ่งที่ผมชอบ ผมจะตัดสินใจเอง แต่ถ้าเป็นสิ่งที่ต้องทำจะให้คนอื่นตัดสินใจด้วย ถ้าสิ่งที่ผมตัดสินใจเองมันพังมันก็พังด้วยตัวเราเอง โทษคนอื่นไม่ได้ มันจะไม่มีคำว่าเสียดายว่ารู้งี้ไปเลือกอย่างอื่นดีกว่า ถ้าเป็นงานแบบทีม ชอบบ้างไม่ชอบบ้าง จะมีทีมให้คำแนะนำ ก็จะเชื่อในผู้ที่มีประสบการณ์มากกว่า
“อีก 5 ปี 10 ปี ผมคงไปทำอย่างอื่นแล้วล่ะ (อมยิ้ม) มีอะไรที่อยากทำเยอะ อย่างตอนนี้ยังเป็นฝันลอยๆ อยู่ ขุดฟอสซิลก็มีนะ ผมเคยไปคาเฟ่แห่งหนึ่งที่นครนายก เป็นคาเฟ่เกี่ยวกับแมลง มีทริปที่พาไปดูแมลงในป่า มันคงมีความฝันเยอะเลยละที่ทำไม่ได้
“ส่วนสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นเป็นคอนเสิร์ตลูกทุ่งครับชื่อดอกนีออนรอรัก เพลงที่ออกมาจะเป็นลูกทุ่งล้วนเลย เราคุยกันว่าสิ่งนี้ยังไม่เคยเกิดขึ้นเลย หยิ่น-วอร์ยังไม่เคยทำเลย เลยเป็นอีกครั้งที่เราคุยกันว่าทำออกมาแล้วแฟนๆ น่าจะชอบ ได้ทำสิ่งท้าทายตัวเอง ลองทำอะไรใหม่ๆ ซึ่งบางทีเราก็ทำตามตัวเองไม่ได้หมดเกิดเราอยากพัฒนา ต้องเชื่อฟังคนอื่นที่อาจพาเราไปในทางที่สนุก เพลงลูกทุ่งยากมากครับ โดยเฉพาะการเอื้อน แล้วโชว์แต่ละพาร์ตเป็นสิ่งใหม่มากๆ ที่เราไม่เคยทำมาก่อนด้วย ฝากด้วยนะครับ หยิ่น-วอร์ คอนเสิร์ตดอกนีออนรอรัก โชว์วันที่ 11-12 ตุลาคม 2025 ที่ยูเนี่ยนฮอลล์ ยูเนี่ยนมอลล์ ซื้อบัตรทาง zipevent รอบจำหน่ายบัตรล่วงหน้า (Presale) วันที่ 6 รอบจำหน่ายบัตรทั่วไป (General Sale) วันที่ 7 กันยายน 2025
Photographer : Manosit Boonnon
Fashion Editor: Preuksapak Chorsakul
Makeup : Roangritz Apisitvachiramatee
Hair : Roangritz Apisitvachiramatee
Outfits : Maison Margiela, Moo Bangkok, Painkiller
Accessories : Pattaraphan, Six Square, Adi Studio
Location : A clay cafe